SERSERİ: 1

Bugün atladım bir otobüse, ver elini Üsküdar sahili... Biraz yürüyüş, biraz fotoğraf çekimi, bir çay, bir sahlep... Ruhum da dinlendi, gözlerim de...Biraz serserilik yaptım, bilmediğim sokaklara girip çıktım, İstanbul’un bağrında dolaştım. Benim gözümden görün  bir de bu şehri:

SERSERİ

Yeryüzünde yalnız benim serseri,

Yeryüzünde yalnız ben derbederim.

Herkesin dünyada varsa bir yeri,

Ben de bütün dünya benimdir derim.

Yıllarca gezdirdim hoyrat başımı,

Aradım bir ömür, arkadaşımı.

Ölsem dikecek yok mezar taşımı;

Halime ben bile hayret ederim.

Gönlüm ne dertlidir, ne de bahtiyar;

Ne kendisine yâr, ne kimseye yâr,

Bir rüya uğrunda ben diyâr diyâr,

Gölgemin peşinden yürür giderim...

Necip Fazıl KISAKÜREK

Öyle muhteşem bir şehir, her köşesinde ayrı bir tarihi eser yatıyor.

Bu yazının ikinci bölümü:

http://enisesemagonca.blogspot.com.tr/2014/02/serseri-2.html